Ik loop er de laatste tijd vaak tegenaan dat ik weinig van God ervaar. Zo weinig voel, zo weinig Hem voel. Ik hoor af en toe wat van hem, gelukkig wel. Maar de beleving, het ervaren, is ver weg. Deels komt het door de levensfase waar ik inzit, met kleine kinderen en permanent slaaptekort. Ik heb weinig energie om stil te zijn en aandacht te hebben.

Maar waar is God? Ik vraag Hem: Wat wilt U dat ik doe? Wat heeft U voor mij? En ik hoor maar weinig. Ik verlang naar meer.

Maar áls ik iets van God hoor, is het iets anders. Ik heb het idee dat God tegen me zegt dat het goed is om even niets te doen. Dat er een periode van rust mag zijn. Niet per se een woestijnperiode, maar een periode waarin ik gewoon doe wat ik doe en verder niet veel meer. Misschien een soort van sabbatsjaar.

Meer impact

Probleem: Ik ben niet zo goed in niks doen. Ik kan best niks doen, maar het voelt niet goed. En daar loop ik steeds weer tegenaan. Ik voel me rusteloos omdat ik niks van God hoor. Ik voel druk om iets te gaan doen. Ik verlang naar meer impact. Deels omdat ik meer voor God wil betekenen vanuit mijn liefde voor Hem, deels omdat ik bang ben dat ik te weinig voor God beteken. En steeds weer maakt het me rusteloos, steeds weer moet ik weer bedenken: Oh ja, het hoeft even niet.

Het is goed om niets te doen.

Ik hoef niet meteen weer iets te starten, of ergens de leiding van op me te nemen. Ik hoef niet zo zeer een taak op me te nemen of iets te bedenken waardoor ik me actief inzet in Gods Koninkrijk. Ik hoef niet dit te laten groeien of dat te ontwikkelen. Het is prima om gewoon te doen wat ik doe.

Zijn en mijn taak

Als God iets anders wil, dan hoor ik het wel. Ik ben onderdeel van zijn familie en zijn koninkrijk en dan is Hij het ook die het aangeeft als Hij weer iets van me vraagt. Dat is zijn taak.

Mijn taak zit hem vooral in goed voor mezelf zorgen. Zorgen dat ik genoeg rust en alleen-tijd vind. God blijven zoeken en aanroepen. De dingen blijven doen waarvan ik weet dat ze goed zijn, omdat ik het in de Bijbel lees. Blijven bij de dingen waarvan ik het idee heb dat God ze al jaren geleden gevraagd heeft. Mijn gezin, mijn werk, deze blog.

En dat is best moeilijk. Ik wil namelijk ook meer in mijn werk, meer betekenen met deze blog. Maar het maakt me rusteloos (ik zei toch dat ik er steeds weer tegenaan loop?) en moet ik weer bedenken: Oh ja, het hoeft even niet.

Weet je, de belangrijkste les die ik heb te leren, is misschien wel dat God meer geïnteresseerd is in wie ik ben, dan in wat ik doe. En die les wil er bij mij blijkbaar steeds maar niet in.

 

(Fotocredit: Forrest Cavale)