“Amen is niet het sein tot kuchen in de kerk.” Zo vertelde een boekje over gebed mij ooit. Amen is veel meer. In veel bewerkingen van het Onze Vader die bedoeld zijn om te zingen is dat amen aan het eind een grote climax. Het wordt lang en plechtig uitgerekt (aaaahaaaaamen) en nog een paar keer herhaald. Je moet wat met dat korte woordje aan het eind.
Meen ik dit?
Een poosje geleden plaatste ik deze tweet:
Soms ben ik iets aan het schrijven en denk ik opeens: Hè? Meen ik dit nu echt?
— Matthijs den Dekker (@matthijsdend) 1 maart 2016