Matthijs den Dekker

Stel vragen, zoek God, reis mee. Verhelder je blik. | Een blog sinds 2013

Tagarchief: gebed

Vlammende lucifer bij blog gebedskaars


door 2 reacties

Dit is wat ik bid als ik mijn gebedskaars aansteek

Het woord gebedskaars roept bij de meeste lezers niet de verwachting op van een flitsende blog, gok ik zo. Het is namelijk ook niet flitsend. Het is wel krachtig. Het aanstrijken van een lucifer en aansteken van een kaars, het licht en de warmte van vuur – het is tastbaar en concreet.

Het aansteken van een gebedskaars is een van de rituelen die ik eerder dit jaar begonnen ben en die is blijven plakken. Ik probeer elke werkdag te beginnen met een half uur gebed en als dat thuis is, steek ik mijn gebedskaars aan.

Ik hou vaak wel van rituelen. Rituelen zijn goed als ze helpen focussen op waarheid. Rituelen moeten herzien worden als Lees verder →

vragen wat je al hebt - feest


door 6 reacties

4 dingen waar je God niet meer om hoeft te vragen (omdat je het al hebt)

De oudste zoon (en dan weet je meteen over welke oudste zoon uit de Bijbel het gaat) had ook wel een feestje willen bouwen. Met zijn vrienden, chillen, kruik goede wijn erbij. Maar ja, wat is een feest zonder vlees? Nooit kreeg hij van zijn vader een geitenbokje en dan is de lol er gauw vanaf. Geen geitenbokje, geen feest en in de relatie tussen vader en zoon verbittert iets.

De vader ziet het anders. Feest vieren met vrienden? Doen! Geitenbokje, goede wijn? Prima, helemaal top! Pak maar. Alles wat van mij is, is van jou. Daar hoef je toch niet om te vragen? En al helemaal niet te wachten tot ik het je geef.

Je hebt het al

Je hebt het al. Dat is feitelijk de uitspraak van de vader. En aangezien Lees verder →

tastbaar geloven in avondmaal


door 2 reacties

4 praktische dingen die ik gedaan heb in mijn zoektocht naar tastbaar geloven

“Hé Matthijs, hoe gaat het met dat hele verhaal rond de verplatting van je geloof?” Dat vroeg niemand me laatst. Ik heb er begin dit jaar over geschreven: ik hou van abstract, maar wil minder verhevenheid. Een verplatting van mijn geloof en meer tastbaar geloven. Maar ja, dan moet je dat ook gaan doen. En dus is die vraag die niemand me stelde een hele goede vraag. En dus is het tijd voor een blog daarover.

In deze blog deel ik vier dingen die ik de laatste tijd geprobeerd heb, met aan het eind een oproep voor jou Lees verder →

Bidden en waar ik tegen aanloop


door 2 reacties

Ik wil vaker bidden en loop dan natuurlijk weer tegen mezelf aan

Als je mij volgt op Facebook (moet je doen, is gezellig!) weet je dat ik onlangs het boek God on Mute* (NL: Als God zwijgt) van Pete Greig gelezen heb. Het gaat over bidden en over gebed. En dan vooral over de onverhoorde soort.

Ik heb ook een ander boek van Pete Greig gelezen: Red Moon Rising (NL: Dag en nacht roepen zij tot God). Die gaat vooral over allerlei mooie verhoorde gebeden, spectaculaire dingen en de kracht van bidden. Ik kan je aanraden beide boeken te lezen, voor de broodnodige balans.

Door deze boeken ben ik de laatste tijd meer bezig met gebed en probeer dat op een niet-zweverige manier te doen. Bidden schijnt namelijk Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Het Onze Vader geeft ons een gebed voor watjes (Onze Vader #10)

“Maak ons leven niet te zwaar.” Is dat niet eigenlijk een gebed voor watjes? We vragen in het Onze Vader of God ons niet in beproeving brengt. “Zorg alsjeblieft dat we het niet al te moeilijk krijgen.” Terwijl het Nieuwe Testament toch van alles te zeggen heeft over beproeving. In hoofdzaak dat God ons redt en beloont wie standhouden in beproeving.

De bekende tekst “God zal niet toestaan dat u boven uw krachten wordt beproefd” (1 Kor 10:13) gaat verder met “hij geeft u mét de beproeving ook de uitweg, zodat u haar kunt doorstaan.” Verder lezen we in Jakobus dat als we de proef doorstaan, we als lauwerkrans het leven krijgen. 2 Petrus 2 zegt dat de Heer de vromen uit de beproeving kan redden.

Waar doen we dan eigenlijk moeilijk over?
Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Waarom het gebed om dagelijks brood een mijnenveld is (en hoe ik daar mijn weg in zoek) (Onze Vader #7)

Deze regel uit het Onze Vader gaat over Gods zorg voor ons. Het idee dat ik over Gods zorg moet schrijven, geeft me het gevoel een mijnenveld binnen te lopen. Want wat moet ik zeggen? God zorgt. Helemaal mee eens. Ik geloof in de basis dat God voor zijn schepping en voor de mensheid zorgt. Maar, komt het verweer, hoe zit het dan met mijn problemen/mijn buurman die het leven niet aankan/onze geldzorgen/de kindertjes in Afrika?

Halve antwoorden

Is de gedachte dat God zorgt niet naïef? Helemaal mee eens. In de praktijk lijkt God vooral de blanke westerling van zijn zogenaamde beenlengteverschil af te helpen, dan de Syrische vluchteling van zijn oorlogstrauma’s. De andere kant roept dan: Maar daar zijn wij mensen voor. Schrijf je zelf niet steeds dat God zijn plan uitvoert door mensen? Wij zijn Gods zorg voor de ander. Wij moeten aan de slag. Ook helemaal waar. Wij zijn Gods plan voor deze wereld en er is geen plan B (dit is een citaat, maar ik weet niet meer van wie). Maar het is ook wel wat makkelijk, want God kan veel beter ingrijpen dan wij.

Lees verder →


door Een reactie plaatsen

2 redenen waarom de hemel me niet zo boeit (Onze Vader #2)

En dan de hemel. Vorige week schreef ik over de woorden Onze en Vader. Jezus vervolgt dat die vader van ons in de hemel is. Je weet wel, hemel. De plek waar God woont met engelen en mensen die al overleden zijn en graag bij Hem waren. Als ik denk aan de hemel, boeit dat idee me niet zo, maar waarschijnlijk ben ik daarin verpest door alle slechte voorstellingen met wolken, harpjes en mollige kindertjes met vleugeltjes. En een grote gouden poort.
Lees verder →


door 4 reacties

Hoe Jezus in twee woorden God framet in het kader van relaties (Onze Vader #1)

Als kind probeerde ik soms het Onze Vader zo snel mogelijk op te zeggen. Als de preek lang duurde, kon ik dankzij mijn nieuwe horloge met secondewijzer heel wat testjes doen. Zo heb ik in de kerk ontdekt dat ik in twee seconden het alfabet kan opzeggen (niet hardop, maar gefluisterd!) en kon ik op een gegeven moment twee minuten mijn adem inhouden (het idee is om zo stil mogelijk te blijven zitten en zo lang mogelijk te wachten met op de klok kijken). En het Onze Vader kreeg ik er ook snel uit. Tien seconden, om precies te zijn.

Dit is een eerste blog in een serie over het Onze Vader (officieel schrijf je Onzevader, maar dat vind ik niet mooi). Er is al onnoemelijk veel over geschreven vanuit veel verschillende perspectieven, door heel veel verschillende mensen. In deze serie daarom geen Bijbelstudie, achtergrondzoektocht, bronnenanalyse, verklaringen of uitleggingen. Dat is eerder al veel beter gedaan.
Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Ik fantaseer verhalen bij mensen die ik niet ken – maar er is een addertje

Langs mijn huis lopen veel mensen. Veel zijn op weg naar het station of net van de trein gestapt op weg naar hun bestemming. Leerlingen op weg naar de MBO verderop, in luidruchtige groepjes, die ’s middags weer teruglopen naar het station. Af en toe iemand die bij ons huis al besluit nu echt te moeten gaan rennen om de trein te kunnen halen. Elke ochtend rond half acht klikklakt iemand op hakken langs, met een flinke bak koffie in wat een kartonnen koffiebeker met deksel lijkt, maar eigenlijk van plastic is. We noemen haar de coffee lady. Rond kwart over acht fietst de buurman met de buurjongens voorbij op weg naar school. Vanmorgen hoorde ik hem tegen de jongste zeggen dat het vandaag zijn laatste dag groep 5 is.

Wie die mensen zijn? Ik ken ze niet (behalve de buurman dan). Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Advent is ook: Jezus verwachten in het nu

We vieren advent vaak met de blik naar het verleden of naar de toekomst, maar advent heeft ook een sterke betekenis voor het nu. Advent betekent komst en draait in de kerkelijke traditie om de laatste vier zondagen voor kerst. Het is een periode van verwachting, waarin gelovigen zich voorbereiden op het feest van de geboorte van Jezus, zijn geboorte herdenken en vooruit kijken naar zijn terugkomst op aarde. Het verleden en de toekomst dus. Maar wat betekent advent voor het nu, voor het heden, de tijd en de wereld van nu en het leven dat we nu leven?

Lees verder →