Papendrecht, het dorp waar ik opgegroeid ben, is een dijkdorp. Aan de andere kant van de rivier ligt Dordrecht, soms ook wel Papendrecht-Zuid genoemd. Als je naar Dordt wilt, neem je de waterbus de rivier de Merwede over en loop je zo de oude binnenstad in. Langs de rivier loopt een wandelpad, met bankjes, wat moderne kunst en vooral een weids uitzicht over het steeds maar door-en-door-stromende water van de rivier, de lange binnenvaartschepen richting of vanuit Rotterdam en de skyline van Dordrecht laag onder de staalblauwe, ijsgrijze of witbewolkte Hollandse lucht.
Na mijn verhuizing naar Groningen, naar een klein huisje vlak bij de binnenstad, was het enige water in de buurt de vijver in het park, de grachten rond het centrum en als je even doorfietst het Eemskanaal of het Van Starkenborghkanaal.
Toen ik na mijn eerste maanden in Groningen weer eens naar mijn ouderlijk huis reisde, hobbelde de trein vanuit Rotterdam de spoorbrug tussen Zwijndrecht en Dordrecht over. Ik keek vanuit mijn raampje in de paar tellen die het duurde omlaag naar het klotsende water. Er klikte iets in mijn hoofd. Lees verder
