In zijn boek ‘De meeste mensen deugen’ vertelt Rutger Bregman het verhaal van Julio Diaz, een jonge maatschappelijk werker uit The Bronx in New York. Als Julio Diaz op een avond het metrostation uitlooopt om naar zijn favoriete en vaak bezochte eettentje te gaan, springt er een jongen met een mes uit de schaduw. “Geef me je portemonnee!”
Julio geeft zijn portemonnee en doet dan iets onverwachts. Hij trekt zijn jas uit en zegt: Lees verder
God is volledig licht, er is in Hem geen duisternis. Gods liefde wordt niet gekleurd door eigenbelang, onzekerheid of machtsgevoel. Zijn uitgestrekte hand komt zonder voetangels, addertjes (daar komen we nog op terug!), haken of ogen. Als mens kan ik me dat niet voorstellen. Alles wat ik doe en denk is gekleurd door gebrokenheid en zonde. Daarom ook mijn denken over God, genade en ook de wet.
De eerste vraag van de slang in Eden had wel een addertje onder het gras: “Is het waar dat God gezegd heeft dat jullie van geen enkele boom in de tuin mogen eten?” De slang Lees verder
God is de God van het leven. Leven met een hoofdletter L. “God geeft Léven,” zeggen mensen dan en ze kijken er betekenisvol bij. Alsof ze willen zeggen: “Waarom ben je nog niet zo Blij als ik?!”
Het klopt natuurlijk. God is de God van het leven. God geeft leven. Maar wat betekent dat? Er zit een enorme lading en diepgang in het woord ‘leven’ in de Bijbel, waar we ons nog flink op kunnen uitleven (leuk hè, woordspelingen, ik leef er helemaal van op!). Ik vertel vandaag iets van wat het voor mij betekent dat God de God van het leven is. Waarschuwing:
We strijden niet tegen mensen, zegt Paulus, maar tegen de machten en krachten van de wereld. Niet met menselijke wapens, maar met de wapenrusting van het Koninkrijk. We strijden ook geen afgebakende strijd, waarna we de wapens opbergen en weer terugkeren naar het gewone leven. De strijd van een volgeling van Jezus is in het gewone leven. We strijden door te leven, rustig leven als zo’n volgeling van Jezus.
In het boek Strange Days van Mark Sayers fileert Sayers de huidige samenleving met haar zucht naar een zo groot mogelijke persoonlijke vrijheid en daarvoor alles op losse schroeven willen zetten. Met haar spanning tussen globalisering en het willen afbakenen en beschermen van het eigene. Met haar Lees verder
Het is makkelijk om Marie Kondo belachelijk te maken. Haar maniertjes, haar ‘begroeten van het huis’, haar nauwgezette instructies voor het opvouwen en opbergen van stropdassen naar grootte in kleine pastelkleurige doosjes in je kast.
Nadat een jaar of vier geleden haar boeken een hit waren, is ze nu terug met een opruimserie op Netflix. Ze komt bij Amerikanen thuis, legt haar methode uit, helpt mee met kleren op een stapel gooien en gaat dan weer weg. Het is Lees verder
“Vaak hebben we het idee dat de Kerk een soort goddelijke telefooncentrale is.”
Het is een uitspraak van de Amerikaanse priester Robert Farrar Capon uit een interview uit 1983 (vandaar de gedateerde vergelijking met telefooncentrales :-)). Hij zegt erover:
“Vaak hebben we het idee dat de Kerk een soort goddelijke telefooncentrale is, die de wereld doorreist met als doel mensen te overtuigen hun telefoonlijntjes bij hen in te pluggen, want dan komt het goed. […] Voor de Kerk is deze gedachte dodelijk. De Kerk is namelijk in de wereld gezet om aan te kondigen dat God Lees verder
Vroeger zongen we het als kinderlied op een christelijke conferentie:
Hou je aan de regels
Anders maak je brokken
Hou je aan de regels
En kijk goed uit je doppen
Hou je aan de regels
Anders gaat het fout
Hou je aan de regels
Dat geldt voor jong en oud
Er zaten allerlei geinige refreinen bij, dus het was een leuk lied. Waarom wij als kinderen zo’n lied op een christelijke conferentie zongen, was geen vraag waar ik me mee bezighield. Sinds die tijd ben ik het lied nergens meer tegengekomen en dat is maar goed ook. Als er namelijk iets een verkeerd beeld geeft van waar het in het christelijk leven om gaat is het wel het idee van ‘hou je aan de regels’. Lees verder
Volgende maand gaat het weer van start: de Vierdaagse Nijmegen. Vier dagen lang lopen duizenden mensen rondjes rond Nijmegen, blaren verbijtend en aan het eind is er dan iets met gladiolen en opluchting. Een groot evenement waar je, naar het schijnt, wel echt even serieus voor moet trainen. Het is geen ommetje met de hond, zeg maar.
Daarom geeft de organisatie van de Vierdaagse Nijmegen tips om goed door de Vierdaagse heen te komen. Laten die tips nou ook verrassend goed van toepassing zijn op je (ge)wandel met God!
Lees verder
Zo af en toe kom ik ze tegen: liedjes waar ik kippenvel van krijg. Het is niet alleen goede muziek, maar het raakt me dieper. Het weet diepe verlangens te verwoorden of iets los te maken in mijn hart. In deze vakantieperiode wil ik een aantal van die liedjes delen.
Hoe hij het doet weet ik niet, maar Spinvis kan met heel eenvoudige woorden beelden en emoties oproepen die in je gevoel gaan zitten. De teksten en deuntjes nestelen zich in je achterhoofd, waar je ze dagen, weken later nog steeds tegenkomt. Het gevoel dat het oproept grijpt zich vast aan je stemming en brengt, afhankelijk van het liedje, hoop of zwaarmoedigheid, of allebei. ‘Kom terug’ is voor mij een lied van hoop. Het laat me verlangen naar leven met alle zintuigen open. Ik voel me vaak vlak of afwerend. Dit liedje boort zich door mijn schild en schulp en fluistert: Bloei maar open.
