(Waarvan de meeste in de kern best goed zijn, maar niet als je uit het oog verliest dat het menselijke verzinsels zijn.) Lees verder
Tagarchief: menselijk
Ik verlang ernaar dat mijn 2018 een stuk platter wordt
Goede voornemens, ik ben ze nu al zat. Grote woorden, grote plannen, weg ermee! Ik geloof eerder in grote verlangens en grote dromen en vervolgens in goede gewoontes die klein beginnen en dan die aanleren. En weet je waarom ik grote woorden zo zat ben? Ik gebruik ze zelf vaak, maar bij mij zijn ze ook veel te vaak veel te leeg, te weinig tastbaar.
Abstracte toren
Ik denk abstract en ben daarom soms weinig praktisch. Ik ben van verheven ideeën, mooie plannen, diepe thema’s en een theoretische uitwerking. Als ik maar een plan heb staan, komt het goed, denk ik vaak. Totdat de praktijk komt. Ik wil bijvoorbeeld graag open kerk zijn, maar vind dat toch verrekte lastig. Ik geloof in liefde en aanvaarding, totdat ik het moet gaan doen.
“Dat wat ik wil doe ik niet, maar wat ik niet wil doe ik juist,” schreef iemand ooit. Lees verder
Wie baby Jezus heeft gezien, heeft God gezien (bizar!)
Het idee dat ik met Kerst een baby zou moeten aanbidden staat me altijd een beetje tegen. Een volwassen man, een Joodse timmerman die de Zoon van God is, oké. Maar een baby die geen benul heeft van wat er gebeurt, die luiers volpoept en vooral slaapt? Het idee om als wijze uit het Oosten te knielen voor een klein baby’tje? Daar komt iets in mijn binnenste tegen in opstand. De wijzen, Simeon, Hannah, ze deden het wel. Die timmerman en die baby zijn dezelfde persoon, dat weet ik, maar toch…
Er is iets met die baby. In Johannes 1 vers 18 staat dat niemand God heeft gezien, maar dat Jezus God zichtbaar maakt. Het plaatje in mijn hoofd is dan meteen Jezus als volwassen man. De Jezus van de Bergrede, van de ruzies met Farizeeën, van het schrijven in het zand. De man die in hoe Hij is, wat Hij doet en wat Hij zegt laat zien hoe God is. Het lijkt echter geen toeval dat Jezus als baby is geboren. Lees verder
De menselijke Jezus: Jezus is van iedereen
Jezus was als mens letterlijk heel grijpbaar. Hij werd meegenomen naar feestjes, begrafenissen, zieke mensen, maaltijden, de tempel. “Jezus, kom bij mij eten. Er zijn wat mensen die ik aan je voor wil stellen.” Er zijn momenten dat het lijkt of Jezus geleefd wordt. Dan trekt Hij zich terug en zoekt afzondering, maar wordt alles gedwarsboomd door mensen die Hem nalopen en opzoeken. Jezus lijkt af en toe publiek bezit: Jezus help mij, Jezus kom mee, Jezus doe dit. Het was een direct gevolg van zijn menselijkheid: Jezus was tastbaar.
Lees verder
De menselijke Jezus: Jezus als veelvraat en dronkaard
Jezus was een levensgenieter. En op de een of andere manier is dat een raar beeld voor me. Voordat ik erover na ging denken (in het kader van mijn zoektocht naar de menselijke Jezus) had ik de neiging om Jezus vooral heel serieus te zien. Hij ging naar maaltijden, maar daar was Hij vooral een Jezus die minzaam glimlachend, volkomen beheerst en serieus te midden van een groot feest met een uitgestreken gezicht statements maakt en aan een glaasje rode wijn nipt. Als ik er meer over nadenk kan dit niet kloppen en doet het af aan de menselijkheid van Jezus.
De menselijke Jezus: Jezus en zijn lichaam
Er is één grote reden waarom ik het jammer vind dat Jezus niet in de moderne tijd is geboren en het is een beetje een nerd-reden. Ik ben namelijk nieuwsgierig naar het DNA van Jezus. Het moet toch fantastisch zijn om met een microscoop naar de chromosomen te kunnen kijken van iemand die uit een maagd geboren is! Ik ben benieuwd naar dingen als hoe dat dan zit met X- en Y-chromosomen. Ik vrees echter dat het weinig spectaculair zal zijn. Jezus geeft er nergens blijk van als mens een supermens te zijn, dus ik denk dat de kans op super-DNA ook klein is.
Lees verder
De menselijke Jezus: Jezus maakt ruzie
De spanning bouwt zich langzaam op in de Bijbel. In het begin zijn de geestelijk leiders van die tijd (Farizeeën, Sadduceeën, Schriftgeleerden, priesters) gefascineerd door die nieuwe rabbi. Net als bij Johannes de Doper komen ze eens kijken wat deze man allemaal verkondigt. Wat ze horen bevalt ze totaal niet en dat is het begin van een lange vete. Jezus had het niet zo op de Farizeeën (of misschien had Hij het vooral niet op waar ze voor stonden) en dat was wederzijds. Gedurende de tijd dat Jezus als prediker rondloopt escaleert het conflict steeds verder, tot het in Matteüs 23 tot uitbarsting komt.
Lees verder
De menselijke Jezus: Jezus als revolutionair
Een dag uit het leven van Jezus: Jezus houdt een preek op een berg, staat op het punt in de boot te stappen, geneest een zieke, stapt daarna toch in de boot, valt in slaap, wordt wakker, stilt de storm, gaat aan land, geneest twee bezetenen, wordt weggestuurd, gaat weer in de boot, komt weer terug, loopt Matteüs tegen het lijf en eet ’s avonds in Matteüs’ huis met tollenaars en zondaars, waar Hij een groepje Farizeeërs terechtwijst om hun gemopper. Drukke dag, zou je zeggen. Matteüs vertelt het of het allemaal op één dag gebeurd is. Als je Matteüs 1 t/m 9 in één ruk doorleest heeft het verhaal enorm veel vaart. En met die vaart lijkt Matteüs één ding te willen benadrukken: hier gebeuren revolutionaire dingen.
Lees verder
The Passion 2014: Een menselijke Jezus
Gisteren heb ik voor het eerst van mijn leven The Passion helemaal uitgekeken en dat kwam omdat ik erbij was. Niet dat ik het eerder zo slecht vond dat ik de tv uitzette, overigens, ik heb het gewoon nooit helemaal gezien. Nu stond ik in de regen te kleumen bij een groot scherm op de Vismarkt, terwijl mijn jas langzaam doorweekt raakte (zie foto). Naarmate de regen minderde en paraplu’s ingeklapt werden kon ik zowaar iets zien van wat er op het podium gebeurde. Beau had diep respect voor ons, dat we met zijn duizenden het weer trotseerden om het ‘verhaal der verhalen’ te zien. We werden geïnstrueerd om hard Barabbas te roepen als zijn naam op de schermen verscheen. En “Kruisig hem!” als die cue te zien was. Daar deed ik dus mooi niet aan mee.