Matthijs den Dekker

Stel vragen, zoek God, reis mee. Verhelder je blik. | Een blog sinds 2013

Tagarchief: sabbat

foto bij blog rust


door Een reactie plaatsen

Gestrest? God gebiedt chronische rust

Er is altijd iets te doen, vertelt Hornbach me. Gelukkig ben ik geen klusser, want ik zou er gek van worden. Er is altijd iets te doen. Het is de boodschap van deze tijd en deze samenleving. Er is altijd iets te doen. Dus ga maar aan de slag! Er is altijd iets te beleven, iets te ontdekken, iets te zien, te horen, te spelen, te ondergaan, te moeten, te willen, te voelen, door te scrollen, weg te swipen, in te nemen, te proeven, te ruiken. En we gaan weer door, zonder rust. Kijk hier! Doe dit! Er is nog meer nieuws! En het is breaking! Ping, zegt je telefoon. Ping! PING!

In mijn directe omgeving ken ik minstens vijf mensen die de afgelopen drie jaar een burn-out hebben gehad of oververmoeid waren. Stress is altijd aanwezig. Nog een deadline, nog meer lawaai, nog een Lees verder →


door 10 reacties

Het hoeft even niet

Ik loop er de laatste tijd vaak tegenaan dat ik weinig van God ervaar. Zo weinig voel, zo weinig Hem voel. Ik hoor af en toe wat van hem, gelukkig wel. Maar de beleving, het ervaren, is ver weg. Deels komt het door de levensfase waar ik inzit, met kleine kinderen en permanent slaaptekort. Ik heb weinig energie om stil te zijn en aandacht te hebben.

Maar waar is God? Ik vraag Hem: Wat wilt U dat ik doe? Wat heeft U voor mij? En ik hoor maar weinig. Ik verlang naar meer.

Maar áls ik iets van God hoor, is het iets anders. Ik heb het idee dat God tegen me zegt dat Lees verder →

klaagmuur en tempelberg jeruzalem israel


door 3 reacties

Moet ik echt nadenken over Israël? (Spoiler: Ja!)

Israël.

Blogles 1: Begin een blog met een zin die meteen de aandacht trekt.

In dit geval is dat ene woord over het algemeen genoeg om heftige emoties bij mensen op te roepen. Er zijn namelijk nogal wat ‘sterke meningen’ over dit onderwerp. Wat je ook zegt, het is nooit goed.

Als het gaat om Israël voel ik altijd een spagaat. Een beetje een haat-liefdeverhouding. Of misschien zoiets als een familielid dat je niet heel erg aardig vindt, maar dat wel familie is. (Mocht je familie zijn en dit lezen: het gaat niet over jou.)

Veel ‘moeilijk, moeilijk’ dus als ik denk over Israël. Waarom ik er dan toch over schrijf, lees je Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Hoe de sabbat me helpt aan een goddelijk weekend

Ik hou van rituelen en routines. Ze geven houvast en rust in de week en helpen me aan dingen te denken die ik normaal gesproken veel te snel vergeet. Dinsdagavond pizza-avond is er een van. Zelf pizza maken kost tijd, dus wordt het bijna automatisch een relaxte avond. Zelfs als mijn vrouw en ik besluiten om iets anders te eten hebben we inmiddels de gewoonte om in ieder geval die dinsdagavond vrij te houden om samen te chillen.

Sabbat

Het ritueel dat de afgelopen jaren echter het meest inhoud heeft gekregen in ons leven komt uit de Joodse traditie en draait om het idee van de sabbat. Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Wat de sabbat vertelt over rust vinden in God

Meer dan tien jaar geleden heb ik drie maanden vrijwilligerswerk gedaan in Jeruzalem. Het werk zelf was een vervreemdende ervaring. Ik had aangegeven dat ik niet zo goed ben in werken met gehandicapte kinderen of bejaarden en daarom lieten ze me met iemand meelopen die praktische klussen deed voor arme mensen. Verven, timmeren, repareren. Iets waar ik dus al helemaal niet goed in ben…

Ondanks dat was het verrijkend om drie maanden lang op zo’n bijzondere, bizarre plek te wonen. Eén van de dingen die we daar deden was het vrijdagse sabbatsmaal. Gezellig met de joden meedoen zeg maar. Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Hoe rituelen je leven kunnen verbeteren

Wij hebben thuis geen koffiezetapparaat. Ook geen melkopschuimer. Wij hebben een plastic koffiefilterhouder en een metalen kloppertje – zo’n plat metalen zeefje waar je een lamme pols van krijgt. Toch houden we erg van onze ochtendkoffie met opgeklopte melk.

Als ik koffie maak duurt dat dus even. Melk in een pannetje, kloppen terwijl het opwarmt en gaat koken, melk en schuim in de kopjes, waterkoker aan (die hebben we wel!), filter in de houder, koffie in de filter, langzaam opschenken boven de kopjes en wachten tot het allemaal doorgelopen is. Het duurt even, maar dan ziet het er ook erg goed uit (zie foto boven). Volgens de slowcoffeebeweging zou het allemaal lekkerder moeten zijn, maar ik proef het verschil niet.

Lees verder →