Matthijs den Dekker

Stel vragen, zoek God, reis mee. Verhelder je blik. | Een blog sinds 2013

Tagarchief: liefde

pijl met hart bij blog bergrede


door 1 Comment

Deze 3 kernideeën uit de Bergrede maken dat ik radicaler Jezus wil volgen

Herinner je je het verhaal van Julio Diaz nog? Die zijn overvaller mee uit eten nam, met de gedachte: “Het enige wat je kunt doen is mensen goed behandelen en hopen dat ze jouw op hun beurt goed behandelen.” Ik vond het een mooi verhaal dat aansloot bij wat Jezus vertelt in de Bergrede. De hele Bergrede is een beschrijving van hoe het eraan toegaat in Gods Koninkrijk en een uitnodiging om mee te doen aan het goede leven van het Koninkrijk.

De preek die ik erover hield ging over Matteüs 5:17-48. Daarin vertelt Jezus dat Hij de wet niet afschaft, maar vervult. Dat je niet alleen Lees verder →

foto bij blog trumps christelijke waarden


door 1 Comment

Waarom we Trumps ‘christelijke’ standpunten niet moeten verwarren met christelijke waarden

Al zo’n jaar of vier vraag ik me af waarom christenen in vredesnaam op Donald Trump zouden stemmen. Als ik kijk naar veel van wat hij doet of zegt, zie ik het tegenovergestelde van wat ik in de Bijbel lees over de christelijke manier van leven. Die vraag kwam dubbel zo hard terug door zijn ondermijnende gedrag deze week.

We halen vaak twee dingen door elkaar: christelijke standpunten en christelijke waarden. Dat is wat ik besefte terwijl ik hierover nadacht. Die twee dingen zijn niet Lees verder →


door 2 reacties

God is geen druiventeler (4 gedachten over de wijnstok)

Als je een Bijbeltekst heel vaak leest kunnen er twee dingen gebeuren. Wat er van die twee gebeurt, is voor een groot deel afhankelijk van je eigen houding. Het eerste is dat het zo bekend wordt, dat je de tekst maar half gaat lezen en alles al wel weet. Het tweede is dat je nieuwe dingen ontdekt en woorden een nieuwe lading krijgen.

Onlangs moest ik voor mijn werk een week lang elke dag Johannes 15:1-8 lezen. De bekende, overbekende tekst over de wijnstok, ranken, landman, vrucht dragen. Zo bekend dat ik hem meestal maar half lees en denk dat ik alles wel weet. Ahum. Tijd om te proberen het zo te lezen dat Lees verder →

God neemt de tijd


door Een reactie plaatsen

God neemt de tijd met mij (en dat frustreert me enorm)

Tijdens een video over de oerknal raakte Gods grootheid me dieper dan ik ooit eerder had gehad. De verteller liet zien hoe iets explodeerde, gassen afkoelden, om elkaar cirkelden, er elementen ontstonden en langzaam planeten zich vormden. Wauw, dacht ik: Als God op deze manier de aarde heeft geschapen, dan nam Hij de tijd. God kneedt, danst het universum in elkaar op een indrukwekkende, prachtige manier. Het gaf me kippenvel om te denken aan de God die dat in zijn hand heeft, die dat heeft ontworpen.

Ook als je niet gelooft dat God miljarden jaren gebruikt heeft om de wereld te scheppen, is het alsnog bijzonder dat Hij het in 6 dagen deed. Er was een tijd dat de aarde woest en leeg was. Er was een tijd dat het donker was. Er was een tijd dat er licht was van een zon die scheen op een uitgestorven aarde. Er was een tijd van planten, onaangeroerd door dierlijk of menselijk leven. Er was een tijd dat de mens alleen was. Het werd avond en morgen… Ook in 6 dagen Lees verder →

vrij-paarden


door 4 reacties

Je bent vrij, omdat je geliefd bent

Ik had als kind altijd een hekel aan dominees die hun preek begonnen met een kort en krachtig statement en dan zeiden: “Dat is eigenlijk wat ik wil zeggen, ik zou nu met mijn preek kunnen stoppen.” Ik vond dat stom, omdat er nooit een dominee was die het lef had om ook daadwerkelijk te stoppen met zijn preek. Altijd kwam er een toch-nog-even-dit.

Vaak denk ik na over wat nou de belangrijkste boodschap is, die ik via deze blog de wereld in wil slingeren. Ik kom dan de ene keer uit op: Je bent geliefd. De andere keer op: Je bent vrij. Wat mij betreft zijn deze twee onlosmakelijk met elkaar verbonden. Je bent namelijk vrij, omdat je geliefd bent.

Je bent vrij, omdat je geliefd bent.

Dat is eigenlijk wat ik wil zeggen, ik zou nu met mijn blog kunnen stoppen.

 

Maar…

Toch nog even dit: Lees verder →

Gods liefde alverzoening


door 6 reacties

Ik denk liever te groot van Gods liefde dan te klein #alverzoening

Op basis van zijn nieuwste boek God is goed en ik niet steeg Paul Young (je weet wel van The Shack/De uitnodiging en zo) bij velen met stip op hun Ketterij-Top-40. In dat boek stelt Young ten diepste niet te kunnen geloven in een God die mensen voor eeuwig in de hel laat zitten. Wat hem betreft zullen er ook na de dood uiteindelijk kansen zijn om voor God te kiezen, hoewel dat voor de een langer zal duren dan voor de ander.

Al jaren op Nummer 1 in de Ketterij-Top-40: Rob Bell. Nog zo iemand. Ik moet zijn boek Love Wins nog lezen, maar de inhoud is inmiddels wel bekend. Het kostte hem uiteindelijk zijn baan. Niet omdat hij koos voor een bepaalde kijk op de hel, maar omdat hij nadrukkelijk koos bepaalde denkbeelden niet af te wijzen.

Verkiezingsbelofte

Alverzoening is het vieze woord hier. Universalisme. Uiteindelijk wordt iedereen met God verzoend. Gevaarlijke ketterij, is mij verteld. Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Muziek die me raakt: Chris Rice – When Did You Fall

Zo af en toe kom ik ze tegen: liedjes waar ik kippenvel van krijg. Het is niet alleen goede muziek, maar het raakt me dieper. Het weet diepe verlangens te verwoorden of iets los te maken in mijn hart. De vakantieperiode is een mooie tijd om een aantal van die liedjes te delen. (Voor muziek die me eerdere jaren raakte, klik hier.)

Ik hoorde de muziek van Chris Rice voor het eerst toen ik tiener was, maar vond het toen veel te luchtig en licht. Sommige muziek leer je pas waarderen als je zelf wat ouder wordt. Meestal geldt dat voor wat zwaardere muziek, waar de diepe thema’s van het leven in bezongen worden. Voor mij geldt het dus ook voor de muziek van Chris Rice. Hij schrijft bedrieglijk lichte liedjes over liefde en geloof. Liedjes die ik nu pas waardeer, nu ik steeds meer de lichtheid van liefde mijn hart durf te laten vullen. In tegenstelling tot de tiener die gevoel te oppervlakkig vond.

Chris Rice werd in één klap een hit met The Cartoon Song, maar ging daarna muzikaal gelukkig al snel de andere kant op. In zijn nummers belicht hij dingen die al duizenden keren bezongen zijn, maar vaak op een verfrissende en verrassende manier. Nu ik zijn muziek terugluister, raakt het me. Dit nummer gaat over het feit dat iemand verliefd op hem is, maar hij dat allemaal nog niet door heeft. Voor mij een herkenbare situatie! Dit liedje herinnert me eraan dat in die tijd dat ik nog liep te zoeken wat ik voor mijn huidige vrouw voelde, zij er al wel over uit was. Het kriebelt me met terugwerkende kracht.

Tekstuele hoogtepunt: “When did you let your heart run free?” Een aanmoediging voor iedereen die in het zonlicht van de liefde loopt: laat je hart maar gaan. Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Wat ik graag op (de nieuwe) aarde wil doen

Ik denk soms aan de nieuwe aarde. Niet zoveel aan de hemel, want dat is volgens de Bijbel toch vooral een tussenstation. Uiteindelijk komt er een nieuwe aarde en dat lijkt me wel wat. De Bijbel zegt er verder niet zo veel over. Er is geen zon, want God schijnt. Er is geen zee, al staat die waarschijnlijk vooral symbool voor dood en chaos (dus misschien is er alsnog zee en strand). Er is een stad met poorten, een rivier en levensbomen. De rest moeten we er een beetje bij verzinnen. Dat doe ik dan ook graag.

Nieuwe dingen leren

Er zijn veel dingen waarvan ik hoop dat ik ze ook op de nieuwe aarde zal kunnen doen. En ergens verwacht ik ook van wel. Boeken lezen, bijvoorbeeld. Nieuwe dingen leren. Ik kan me niet voorstellen dat we in één klap alles weten als we daar zijn. Ik hou mijn nog-te-lezen-lijst op Goodreads bewust onder de 200 boeken, anders rijst het de pan uit, maar stel je voor dat je een eeuwigheid de tijd hebt om boeken te lezen en dingen te leren! Ik zou eindelijk mijn Arabisch kunnen oppoetsen.

Er zijn veel dingen die ik dan zou willen doen. Waar komt al dat eten voor die feestmalen vandaan? Gewoon tevoorschijn gesproken door God? Of zijn er mensen, zoals ik, die van koken houden en daarmee aan de slag mogen? Dan hoef je nooit meer een recept aan te passen omdat je toevallig geen pilpelchuma in je keukenkastje hebt staan.
[Lees verder]

Deze week is mijn blog te vinden op de site van Navigators, waar ik vaste blogger ben. Klik door om meer te lezen.


door Een reactie plaatsen

Johan Klein Haneveld is een loser – en ik ook (En dat is heel goed nieuws) [boekrecensie]

cover loser die wintEen nieuw boek van Johan Klein Haneveld en ik heb twee manieren ontdekt om het te lezen. Met de vraag: Hoe kan ik hier anderen mee overtuigen? Of met de vraag: Wat doet dit met mij? Ik begon vooral met de eerste vraag, maar daar liep ik al snel mee vast. Dit is namelijk geen rationeel verhaal waar je anderen mee kunt overtuigen. Het boek gaat in op de diepste verlangens van de mensheid. Op dat onbestemde gevoel dat zegt ‘Dit kan niet anders – dit moet het zijn – ik geloof dit – maar waarom?’ Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Waarom je Gods liefde niet voor jezelf kunt houden

Gods liefde gaat over vrijheid en aanvaarding. Dat is in één zin het centrale thema van mijn blog. Waarom? Omdat ik daar zelf nog veel in te leren heb en steeds weer meer ontdek en ervaar van Gods liefde, vrijheid en aanvaarding. Ik ben van een strenge God die me opsloot in regels en zocht naar wat ik fout deed naar een God gegaan die een liefdevolle vader is. Niet omdat me dat beter uitkwam, maar omdat God zich steeds meer zo aan me laat zien. Het is soms een worsteling het te accepteren, maar ik blijf het proberen. Net zo lang tot ik er goed in wordt.
Lees verder →