Matthijs den Dekker

Stel vragen, zoek God, reis mee. Verhelder je blik. | Een blog sinds 2013

Tagarchief: liefde


door Een reactie plaatsen

Muziek die me raakt: Chris Rice – When Did You Fall

Zo af en toe kom ik ze tegen: liedjes waar ik kippenvel van krijg. Het is niet alleen goede muziek, maar het raakt me dieper. Het weet diepe verlangens te verwoorden of iets los te maken in mijn hart. De vakantieperiode is een mooie tijd om een aantal van die liedjes te delen. (Voor muziek die me eerdere jaren raakte, klik hier.)

Ik hoorde de muziek van Chris Rice voor het eerst toen ik tiener was, maar vond het toen veel te luchtig en licht. Sommige muziek leer je pas waarderen als je zelf wat ouder wordt. Meestal geldt dat voor wat zwaardere muziek, waar de diepe thema’s van het leven in bezongen worden. Voor mij geldt het dus ook voor de muziek van Chris Rice. Hij schrijft bedrieglijk lichte liedjes over liefde en geloof. Liedjes die ik nu pas waardeer, nu ik steeds meer de lichtheid van liefde mijn hart durf te laten vullen. In tegenstelling tot de tiener die gevoel te oppervlakkig vond.

Chris Rice werd in één klap een hit met The Cartoon Song, maar ging daarna muzikaal gelukkig al snel de andere kant op. In zijn nummers belicht hij dingen die al duizenden keren bezongen zijn, maar vaak op een verfrissende en verrassende manier. Nu ik zijn muziek terugluister, raakt het me. Dit nummer gaat over het feit dat iemand verliefd op hem is, maar hij dat allemaal nog niet door heeft. Voor mij een herkenbare situatie! Dit liedje herinnert me eraan dat in die tijd dat ik nog liep te zoeken wat ik voor mijn huidige vrouw voelde, zij er al wel over uit was. Het kriebelt me met terugwerkende kracht.

Tekstuele hoogtepunt: “When did you let your heart run free?” Een aanmoediging voor iedereen die in het zonlicht van de liefde loopt: laat je hart maar gaan. Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Wat ik graag op (de nieuwe) aarde wil doen

Ik denk soms aan de nieuwe aarde. Niet zoveel aan de hemel, want dat is volgens de Bijbel toch vooral een tussenstation. Uiteindelijk komt er een nieuwe aarde en dat lijkt me wel wat. De Bijbel zegt er verder niet zo veel over. Er is geen zon, want God schijnt. Er is geen zee, al staat die waarschijnlijk vooral symbool voor dood en chaos (dus misschien is er alsnog zee en strand). Er is een stad met poorten, een rivier en levensbomen. De rest moeten we er een beetje bij verzinnen. Dat doe ik dan ook graag.

Nieuwe dingen leren

Er zijn veel dingen waarvan ik hoop dat ik ze ook op de nieuwe aarde zal kunnen doen. En ergens verwacht ik ook van wel. Boeken lezen, bijvoorbeeld. Nieuwe dingen leren. Ik kan me niet voorstellen dat we in één klap alles weten als we daar zijn. Ik hou mijn nog-te-lezen-lijst op Goodreads bewust onder de 200 boeken, anders rijst het de pan uit, maar stel je voor dat je een eeuwigheid de tijd hebt om boeken te lezen en dingen te leren! Ik zou eindelijk mijn Arabisch kunnen oppoetsen.

Er zijn veel dingen die ik dan zou willen doen. Waar komt al dat eten voor die feestmalen vandaan? Gewoon tevoorschijn gesproken door God? Of zijn er mensen, zoals ik, die van koken houden en daarmee aan de slag mogen? Dan hoef je nooit meer een recept aan te passen omdat je toevallig geen pilpelchuma in je keukenkastje hebt staan.
[Lees verder]

Deze week is mijn blog te vinden op de site van Navigators, waar ik vaste blogger ben. Klik door om meer te lezen.


door Een reactie plaatsen

Johan Klein Haneveld is een loser – en ik ook (En dat is heel goed nieuws) [boekrecensie]

cover loser die wintEen nieuw boek van Johan Klein Haneveld en ik heb twee manieren ontdekt om het te lezen. Met de vraag: Hoe kan ik hier anderen mee overtuigen? Of met de vraag: Wat doet dit met mij? Ik begon vooral met de eerste vraag, maar daar liep ik al snel mee vast. Dit is namelijk geen rationeel verhaal waar je anderen mee kunt overtuigen. Het boek gaat in op de diepste verlangens van de mensheid. Op dat onbestemde gevoel dat zegt ‘Dit kan niet anders – dit moet het zijn – ik geloof dit – maar waarom?’ Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Waarom je Gods liefde niet voor jezelf kunt houden

Gods liefde gaat over vrijheid en aanvaarding. Dat is in één zin het centrale thema van mijn blog. Waarom? Omdat ik daar zelf nog veel in te leren heb en steeds weer meer ontdek en ervaar van Gods liefde, vrijheid en aanvaarding. Ik ben van een strenge God die me opsloot in regels en zocht naar wat ik fout deed naar een God gegaan die een liefdevolle vader is. Niet omdat me dat beter uitkwam, maar omdat God zich steeds meer zo aan me laat zien. Het is soms een worsteling het te accepteren, maar ik blijf het proberen. Net zo lang tot ik er goed in wordt.
Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Muziek die me raakt: Rikkert Zuiderveld – Wat ben je mooi

Zo af en toe kom ik ze tegen: liedjes waar ik kippenvel van krijg. Het is niet alleen goede muziek, maar het raakt me dieper. Het weet diepe verlangens te verwoorden of iets los te maken in mijn hart. Net als vorig jaar, wil ik in deze vakantieperiode een aantal van die liedjes delen.

Voor wie het nog niet weet: Rikkert Zuiderveld is een van mijn helden. Iemand die tegelijk scherp en liefdevol is, die een diepgaande relatie met God heeft maar toch een open blik naar anderen, die met taal kan spelen of in de meest eenvoudige woorden emotie kan vangen is een held.

Een van de voorbeelden daarvan is wat mij betreft dit lied. Rikkert heeft er ooit over in een interview gezegd dat hij een lied wilde schrijven over de lichamelijke liefde, om te kijken of dat lukte op een smaakvolle manier, zonder dat het plat of oppervlakkig wordt. Wat mij betreft is dat gelukt. In prachtige taal omschrijft Rikkert de poëzie van seks, maar ook vooral het feit een lichamelijk relatie diepgaand contact is en diepgaand contact nodig heeft.
Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Wat de sabbat vertelt over rust vinden in God

Meer dan tien jaar geleden heb ik drie maanden vrijwilligerswerk gedaan in Jeruzalem. Het werk zelf was een vervreemdende ervaring. Ik had aangegeven dat ik niet zo goed ben in werken met gehandicapte kinderen of bejaarden en daarom lieten ze me met iemand meelopen die praktische klussen deed voor arme mensen. Verven, timmeren, repareren. Iets waar ik dus al helemaal niet goed in ben…

Ondanks dat was het verrijkend om drie maanden lang op zo’n bijzondere, bizarre plek te wonen. Eén van de dingen die we daar deden was het vrijdagse sabbatsmaal. Gezellig met de joden meedoen zeg maar. Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Hoe praat je over homo’s/ongelovigen/Limburgers als ze er niet bij zijn?

De buurtbewoners waren zacht gezegd not amused. Het was in mijn tijd bij Athletes in Action en de kerk had een stukje geschreven voor de website om jongeren te werven voor hun sportteam. Ze deelden hun verlangen om de wijk te bereiken. Er was veel geestelijke armoede en jongeren konden dus echt een verschil maken. Doe mee! De kerk was enthousiast, maar de mensen in de wijk wat minder. Opeens lazen ze dat de kerk vond dat ze iets misten en daar wat aan wilde doen. Het stukje dat zo wervend leek, was vanuit de wijkbewoners gezien veroordelend en negatief. Er werd over hen gezegd dat ze hulp nodig hadden en dat pikten ze niet. Ze misten respect en liefde en het kostte de kerk wat tijd voor ze dit goed konden maken.

De situatie zette me aan het denken: Hoe praat ik over anderen als ze er niet bij zijn? Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Waarom ‘goede dingen’ niet is wat God goed maakt [Gastblog]

SONY DSCDit is een gastblog van Joyce Kremers. Ik ken Joyce sinds we samen aan het toneelstuk The Singer werkten. Ik vind het bijzonder hoe ze, door moeilijke tijden heen, haar geloof dieper heeft laten wortelen, in plaats van op te geven. Daarom ben ik blij dat ze daarover deze gastblog heeft geschreven. Joyce komt uit Canada, is inmiddels al elf jaar met een Nederlander getrouwd en geeft les aan de Hanzehogeschool Groningen.

Gifgroene graffiti

De Prinses Irenetunnel in Delft is de grootste plek in Nederland waar graffitiartiesten legaal hun gang kunnen gaan, hoewel de tunnel helaas in 2015 gesloten wordt. Onlangs liep ik er nog één laatste keer doorheen om de kunstwerken te bewonderen. De grote, gifgroene bellenblaasletters waren niet te missen. Ze spetterden over de andere, somberdere tekeningen. “God is liefde”, stond er. Het is een populaire uitspraak. Ze deden me denken aan die andere woorden: God is goed.

Ik heb die zinnetjes duizenden keren gehoord (net als volgens mij iedereen), al als klein meisje met roze jurkjes en kanten sokjes. Lees verder →

Emeli Sandé


door 2 reacties

Muziek die me raakt: Emeli Sandé – Next To Me

Zo af en toe kom ik ze tegen: liedjes waar ik kippenvel van krijg. Het is niet alleen goede muziek, maar het raakt me dieper. Het weet diepe verlangens te verwoorden of iets los te maken in mijn hart. In deze vakantieperiode wil ik een aantal van die liedjes delen.

Emeli Sandé kwam voor mij voor het eerst op de radar toen ze tijdens de opening van de Olympische Spelen ‘Abide With Me’ zong en daarmee een stadion, een natie en waarschijnlijk een complete planeet stil kreeg. Haar stijl is niet het soort muziek waar ik naar luister, maar wat ze zingt raakt me net zo als hoe ze het zingt. Het nummer Next To Me is uitzonderlijk in een macho wereld. Een vrouw zingt over een man, over hoe hij naast haar staat, op een manier die zowel de kracht van de man, als van de vrouw, als van hun samen laat zien. Elke keer als ik dit liedje hoor, wil ik die man zijn. Niet voor Sandé, maar voor mijn eigen vrouw. Mijn plek is naast mijn vrouw. Mijn taak is haar dienen, haar steunen, haar laten bloeien. De macho wereld zal dat zwak vinden, maar het is hoe God het bedoeld heeft. In dit lied laat Emeli Sandé zien hoe krachtig dat is.

Lees verder →