Matthijs den Dekker

Stel vragen, zoek God, reis mee. Verhelder je blik. | Een blog sinds 2013

Tagarchief: muziek


door Een reactie plaatsen

Muziek die me raakt: Jars of Clay – Oh My God

Zo af en toe kom ik ze tegen: liedjes waar ik kippenvel van krijg. Het is niet alleen goede muziek, maar het raakt me dieper. Het weet diepe verlangens te verwoorden of iets los te maken in mijn hart. De vakantieperiode is een mooie tijd om een aantal van die liedjes te delen. (Voor muziek die me eerdere jaren raakte, klik hier.)

Wat gebeurt er als ‘Oh My God!’ geen uitroep van pruilpubers en siliconencelebrity’s is, maar van een psalmist. Van een liedjesschrijver. Wat gebeurt er als ‘Oh My God’ niet geroepen wordt bij gebroken nagels of getwitterd bij de nieuwste outfit van een egogeiler, maar ten hemel schreit bij echt onrecht? Bij een wereld waar vergeven soms niet lukt en het idee van genade in je vlees snijdt. Dan krijg je dit lied van Jars of Clay. Wat gebeurt er als het geen loze uitroep is, maar gericht aan iemand die echt bestaat, die antwoord geeft? Dat zegt Jars of Clay niet, dat is aan jou.

Lees verder →


door 2 reacties

Muziek die me raakt: The Listening – Lovely Red Lights

Zo af en toe kom ik ze tegen: liedjes waar ik kippenvel van krijg. Het is niet alleen goede muziek, maar het raakt me dieper. Het weet diepe verlangens te verwoorden of iets los te maken in mijn hart. De vakantieperiode is een mooie tijd om een aantal van die liedjes te delen. (Voor muziek die me eerdere jaren raakte, klik hier.)

De afgelopen jaren schreef ik daar flinke teksten bij, met wat me raakte in het lied en waarom. Dit jaar wil ik de muziek meer voor zichzelf laten spreken en mijn teksten zo kort mogelijk houden.

Deze tekst schreef Gabriël Wilson (op de foto, leadzanger) over Amsterdam en hij tekent een grimmig beeld van drugs en prostitutie. In deze wereld ziet de dood er eigenlijk wel goed uit. Wat me raakt is dit beeld van dood, maar ook van de hoop aan het eind. Ook in deze plek is namelijk een kerk. Eigenlijk twee: een heilige en een heidense (het Paradiso). Er gaat daarom nog iets anders door de straten en grachten van Amsterdam, naast de dood: “On the wind the Spirit will go”. En dan gebeurt het. Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Muziek die me raakt: Mumford & Sons – I Will Wait

Zo af en toe kom ik ze tegen: liedjes waar ik kippenvel van krijg. Het is niet alleen goede muziek, maar het raakt me dieper. Het weet diepe verlangens te verwoorden of iets los te maken in mijn hart. De vakantieperiode is een mooie tijd om een aantal van die liedjes te delen. (Voor muziek die me eerdere jaren raakte, klik hier.)

De afgelopen jaren schreef ik daar flinke teksten bij, met wat me raakte in het lied en waarom. Dit jaar wil ik de muziek meer voor zichzelf laten spreken en mijn teksten zo kort mogelijk houden.

Een donker, maar hoopvol lied dat ik graag op God betrek, ongeacht of Marcus Mumford dat zo bedoeld heeft. Als ik naar de tekst luister en door het stof heen probeer te kijken, zie ik opeens een bekende gestalte opdoemen. Dit lied gaat over de jongste zoon! Zwaar van zijn schaamte en fouten, kent hij zijn plek en zakt op zijn knieën. Bereid tot overgave aan zijn vader, waarbij zijn vlees getemd zal worden en zijn geest verguld. Misschien… Eerst maar wachten, wachten op zijn vader. Wat diens reactie zal zijn. Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Muziek die me raakt: Jon Foreman – Instead of a Show

Zo af en toe kom ik ze tegen: liedjes waar ik kippenvel van krijg. Het is niet alleen goede muziek, maar het raakt me dieper. Het weet diepe verlangens te verwoorden of iets los te maken in mijn hart. De vakantieperiode is een mooie tijd om een aantal van die liedjes te delen. (Voor muziek die me eerdere jaren raakte, klik hier.)

De afgelopen jaren schreef ik daar flinke teksten bij, met wat me raakte in het lied en waarom. Dit jaar wil ik de muziek meer voor zichzelf laten spreken en mijn teksten zo kort mogelijk houden.

Wauw, dit lied vat mijn blog over show samen (en was natuurlijk een van de inspiraties ervan). Jon Foreman legt een moderne Amos schurende, pijnlijke woorden in de mond. Namens God. “Ik haat jullie show, waar is jullie gerechtigheid?” De boodschap van Amos is nog net zo levend als de hypocrisie van zijn tijd. Quit fooling around. Lees verder →

tomlin


door Een reactie plaatsen

Muziek die me raakt: Chris Tomlin – Good Good Father

Zo af en toe kom ik ze tegen: liedjes waar ik kippenvel van krijg. Het is niet alleen goede muziek, maar het raakt me dieper. Het weet diepe verlangens te verwoorden of iets los te maken in mijn hart. De vakantieperiode is een mooie tijd om een aantal van die liedjes te delen. (Voor muziek die me eerdere jaren raakte, klik hier.)

De afgelopen jaren schreef ik daar flinke teksten bij, met wat me raakte in het lied en waarom. Dit jaar wil ik de muziek meer voor zichzelf laten spreken en mijn teksten zo kort mogelijk houden.

Ook ik heb inmiddels duizenden verhalen gehoord over hoe God zou zijn. Ik heb alleen nog niet zo vaak het zachte nachtelijke gefluister van Liefde gehoord. Maar als ik daar iets over opvang, is het met de woorden van dit lied: you tell me that you’re pleased and that I’m never alone. Simpel, maar raak. Het komt bij me binnen: de wederzijdse bevestiging van God als Vader en ik als geliefd kind. Diep in Zijn en mijn identiteit. Lees verder →

violet burning


door Een reactie plaatsen

Muziek die me raakt: The Violet Burning – Invitacion Fountain

Zo af en toe kom ik ze tegen: liedjes waar ik kippenvel van krijg. Het is niet alleen goede muziek, maar het raakt me dieper. Het weet diepe verlangens te verwoorden of iets los te maken in mijn hart. De vakantieperiode is een mooie tijd om een aantal van die liedjes te delen. (Voor muziek die me eerdere jaren raakte, klik hier.)

De afgelopen jaren schreef ik daar flinke teksten bij, met wat me raakte in het lied en waarom. Dit jaar wil ik de muziek meer voor zichzelf laten spreken en mijn teksten zo kort mogelijk houden.

Wat me bij dit lied raakt is de dubbele uitnodiging: kom en vind vrijheid en genezing, tegelijk met de oproep: ga! ‘Heal me’ en ‘I will follow’ worden door elkaar gezongen. Door de opsomming van de zwakke, vermoeide, gebrokene, dorstige klinkt het ‘I will go’. Een betere samenvatting van hoe mijn verlangen naar God vaak klinkt is niet te vinden. Lees verder →


door 1 Comment

Muziek die me raakt: Jon Foreman – Mercy’s War

Zo af en toe kom ik ze tegen: liedjes waar ik kippenvel van krijg. Het is niet alleen goede muziek, maar het raakt me dieper. Het weet diepe verlangens te verwoorden of iets los te maken in mijn hart. De vakantieperiode is een mooie tijd om een aantal van die liedjes te delen. (Voor muziek die me eerdere jaren raakte, klik hier.)

Jon Foreman. Wat moet ik zeggen? Jon Foreman weet keer op keer door te dringen tot die plek waar been en merg elkaar raken. In veel van zijn liederen is Jon Foreman (solo of met zijn band Switchfoot) voor mij een krachtige brenger van het woord van God.

Dit nummer? Ik weet serieus niet zo goed wat ik ervan moet zeggen. Het legt dingen bloot. Het geeft kracht en leven aan geloofswoorden die ik al heel mijn leven hoor en afgesleten zijn in mijn oren. Het gaat over de ultieme nederlaag van Christus, maar plaatst het in de krachtige, kosmische, geschiedenis-overbruggende context van de oorlog van Genade. In die strijd is een nederlaag een overwinning.

Ik heb in de tekst hierboven vaak het woord krachtig gebruikt, geloof ik. Ik kan er namelijk niet zoveel woorden aan geven verder. Luister zelf. Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Muziek die me raakt: Relient K – Prodigal

Zo af en toe kom ik ze tegen: liedjes waar ik kippenvel van krijg. Het is niet alleen goede muziek, maar het raakt me dieper. Het weet diepe verlangens te verwoorden of iets los te maken in mijn hart. De vakantieperiode is een mooie tijd om een aantal van die liedjes te delen. (Voor muziek die me eerdere jaren raakte, klik hier.)

De tweede artiest in deze zomerserie die ik voor het eerst hoorde als tiener, maar daarna uit het oog verloor (na Chris Rice). De schreeuwerige ska-achtige pubermuziek van Relient K raakte uit het zicht, toen ik zelf de schreeuwerige puberfase achter me liet. Ik ontgroeide de hoempa-gitaren van de oude cd die ik ooit eens gekocht had en Relient K raakte in de vergetelheid. Tot ik ze bij toeval onlangs weer tegenkwam en Relient K net zo gegroeid was als ik. Van ska-herrie naar singer-songwriter, van zeker weten naar zoeken. Soms af en toe wat te glad, maar hun nieuwere cd’s hebben een prettige symboliek en gaan dieper. Met een alternatieve edge, die ze bij nader inzien vroeger al hadden.

Het nummer Prodigal komt van de cd Air For Free en raakt veel thema’s. De zoektocht naar persoonlijk contact met Jezus en hoe dat gehinderd wordt door het geblaat van glamourgelovigen. De plek van redding in een wereld waar mensen niet geloven dat ze gered hoeven te worden. En ook die zoektocht naar persoonlijk contact met Jezus in het eigen onvermogen tot contact.

Het is uiteindelijk het refrein dat het hem doet: “I am the champion of wine, You’re the bread on my tongue.” Daar ligt de crux, daar komen we uiteindelijk steeds weer in contact met Jezus: in het brood en de wijn. Ook als we achteraan staan, omdat we steeds weer weglopen.

Lees verder →


door 2 reacties

Muziek die me raakt: Big Daddy Weave – The Lion and The Lamb

Zo af en toe kom ik ze tegen: liedjes waar ik kippenvel van krijg. Het is niet alleen goede muziek, maar het raakt me dieper. Het weet diepe verlangens te verwoorden of iets los te maken in mijn hart. De vakantieperiode is een mooie tijd om een aantal van die liedjes te delen. (Voor muziek die me eerdere jaren raakte, klik hier.)

De kracht van Bijbelse beelden kan me soms opeens weer verrassen. Ik heb ze allemaal al honderd keer gehoord in mijn leven, maar soms komen ze weer fris boven, met een nieuwe gloed, of een nieuwe betekenis. God die in Daniël 7 ‘de Oude van Dagen’ wordt genoemd, bijvoorbeeld. Een weergave van God die de afgelopen tijd diep binnenkwam.

Het beeld van dit lied is dat van Jezus, die zowel Leeuw van Juda wordt genoemd als Lam van God. Op zichzelf al een krachtig beeld, maar in deze paradox des te meer. De Leeuw van Juda, toonbeeld van macht, de Aslan van deze wereld. Het Lam van God, bestemd voor de slacht, de zondebok van deze wereld. Het is één persoon!

Kracht die zichtbaar wordt in zwakheid, het is misschien wel de meest onbegrijpelijke paradox van het geloof. Dit lied geeft met het verlangen om me daaraan over te geven. Die paradox te omarmen, in het omarmen van Jezus. Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Muziek die me raakt: Chris Rice – When Did You Fall

Zo af en toe kom ik ze tegen: liedjes waar ik kippenvel van krijg. Het is niet alleen goede muziek, maar het raakt me dieper. Het weet diepe verlangens te verwoorden of iets los te maken in mijn hart. De vakantieperiode is een mooie tijd om een aantal van die liedjes te delen. (Voor muziek die me eerdere jaren raakte, klik hier.)

Ik hoorde de muziek van Chris Rice voor het eerst toen ik tiener was, maar vond het toen veel te luchtig en licht. Sommige muziek leer je pas waarderen als je zelf wat ouder wordt. Meestal geldt dat voor wat zwaardere muziek, waar de diepe thema’s van het leven in bezongen worden. Voor mij geldt het dus ook voor de muziek van Chris Rice. Hij schrijft bedrieglijk lichte liedjes over liefde en geloof. Liedjes die ik nu pas waardeer, nu ik steeds meer de lichtheid van liefde mijn hart durf te laten vullen. In tegenstelling tot de tiener die gevoel te oppervlakkig vond.

Chris Rice werd in één klap een hit met The Cartoon Song, maar ging daarna muzikaal gelukkig al snel de andere kant op. In zijn nummers belicht hij dingen die al duizenden keren bezongen zijn, maar vaak op een verfrissende en verrassende manier. Nu ik zijn muziek terugluister, raakt het me. Dit nummer gaat over het feit dat iemand verliefd op hem is, maar hij dat allemaal nog niet door heeft. Voor mij een herkenbare situatie! Dit liedje herinnert me eraan dat in die tijd dat ik nog liep te zoeken wat ik voor mijn huidige vrouw voelde, zij er al wel over uit was. Het kriebelt me met terugwerkende kracht.

Tekstuele hoogtepunt: “When did you let your heart run free?” Een aanmoediging voor iedereen die in het zonlicht van de liefde loopt: laat je hart maar gaan. Lees verder →