Matthijs den Dekker

Stel vragen, zoek God, reis mee. Verhelder je blik. | Een blog sinds 2013

Tagarchief: onvoorwaardelijke liefde

Foto bij blog LHBTQ's


door 2 reacties

3 dingen die ik rotsvast geloof over LHBTQ’s

Ik heb een paar keer flink mijn vingers gebrand aan een gesprek over homoseksualiteit, online en offline. Ik voelde me aangevallen en dat is best lastig voor iemand die door iedereen aardig gevonden wil worden. Daarom trok ik me terug en hield verder maar mijn mond over LHBTQ, homohuwelijk of christenhomo’s.

Het voordeel voor mij als hetero is dat ik me terug kan trekken en maar verder m’n mond kan houden en mijn leven leiden zoals het altijd gaat. Iemand die zelf worstelt met zijn of haar seksuele identiteit of voorkeur heeft die luxe niet. Die wordt elke dag geconfronteerd met gevoelens en oordelen. Daarom wil ik mijn positie blijven bepalen en dat is de reden dat Lees verder →

foto bij blog geen veroordeling


door 2 reacties

Vrij in Christus: 3 x geen veroordeling voor wie in Jezus is

Ik vermoed dat 99% van de negatieve oordelen over Matthijs den Dekker door mijzelf wordt bedacht. Ik ken niemand anders die zo hard, streng en veroordelend voor mij is, als ikzelf. Mijn vermoeden is ook dat 99% van de negatieve oordelen waarvan ik denk dat anderen ze hebben, eigenlijk van mezelf komen. Ik projecteer mijn eigen veroordeling op anderen, zoals (om maar iemand te noemen) God.

In mijn leven ben ik lange tijd bang geweest voor God. Hij keek altijd mee of ik niet iets verkeerd deed, om mij daarvoor te kunnen veroordelen. Totdat Lees verder →

Hart


door 4 reacties

Ik loop hier steeds weer tegenaan. En dat is goed.

Vorige week schreef ik over hoe het me maar moeilijk lukt om rust te vinden. Terwijl ik het idee heb dat God zegt: Het hoeft even niet. Dit is een vervolg op die blog.

Ik schrijf ook vaak over mijn moeite met het hebben van persoonlijk contact met God, het hebben van een persoonlijke relatie met Jezus. Ik zou zo graag concreet zijn liefde willen ervaren, maar dat is eigenlijk maar zelden gebeurd. Ik zou zo graag willen dat het (ahum: Hij) dichterbij komt.

Ik heb moeite met Lees verder →

tomlin


door Een reactie plaatsen

Muziek die me raakt: Chris Tomlin – Good Good Father

Zo af en toe kom ik ze tegen: liedjes waar ik kippenvel van krijg. Het is niet alleen goede muziek, maar het raakt me dieper. Het weet diepe verlangens te verwoorden of iets los te maken in mijn hart. De vakantieperiode is een mooie tijd om een aantal van die liedjes te delen. (Voor muziek die me eerdere jaren raakte, klik hier.)

De afgelopen jaren schreef ik daar flinke teksten bij, met wat me raakte in het lied en waarom. Dit jaar wil ik de muziek meer voor zichzelf laten spreken en mijn teksten zo kort mogelijk houden.

Ook ik heb inmiddels duizenden verhalen gehoord over hoe God zou zijn. Ik heb alleen nog niet zo vaak het zachte nachtelijke gefluister van Liefde gehoord. Maar als ik daar iets over opvang, is het met de woorden van dit lied: you tell me that you’re pleased and that I’m never alone. Simpel, maar raak. Het komt bij me binnen: de wederzijdse bevestiging van God als Vader en ik als geliefd kind. Diep in Zijn en mijn identiteit. Lees verder →

Gods liefde alverzoening


door 6 reacties

Ik denk liever te groot van Gods liefde dan te klein #alverzoening

Op basis van zijn nieuwste boek God is goed en ik niet steeg Paul Young (je weet wel van The Shack/De uitnodiging en zo) bij velen met stip op hun Ketterij-Top-40. In dat boek stelt Young ten diepste niet te kunnen geloven in een God die mensen voor eeuwig in de hel laat zitten. Wat hem betreft zullen er ook na de dood uiteindelijk kansen zijn om voor God te kiezen, hoewel dat voor de een langer zal duren dan voor de ander.

Al jaren op Nummer 1 in de Ketterij-Top-40: Rob Bell. Nog zo iemand. Ik moet zijn boek Love Wins nog lezen, maar de inhoud is inmiddels wel bekend. Het kostte hem uiteindelijk zijn baan. Niet omdat hij koos voor een bepaalde kijk op de hel, maar omdat hij nadrukkelijk koos bepaalde denkbeelden niet af te wijzen.

Verkiezingsbelofte

Alverzoening is het vieze woord hier. Universalisme. Uiteindelijk wordt iedereen met God verzoend. Gevaarlijke ketterij, is mij verteld. Lees verder →


door 2 reacties

Heb je een werkrelatie of een liefdesrelatie met God?

Ik heb coole collega’s. Het zijn toffe mensen, goed in hun werk, aardig, gedreven, betrouwbaar en open. Oog voor kwaliteit, gevoel voor humor, passie voor God. Hoe langer ik met ze werk, hoe beter ik ze leer kennen en hoe meer mijn respect groeit voor wie ze zijn en wat ze kunnen.

Ik heb ook een coole vrouw. Ze heeft alle eigenschappen die mijn collega’s ook hebben en meer. Hoe langer ik getrouwd ben, hoe beter ik haar leer kennen, hoe dieper mijn liefde groeit. Mijn relatie met mijn vrouw is echter totaal anders dan de relatie met mijn collega’s (en gelukkig maar!). Met collega’s heb ik een werkrelatie, met mijn vrouw een liefdesrelatie. Bij haar ben ik thuis.

Andere taal

Ik hou ervan om dingen voor God te doen. In zijn Koninkrijk werken, naar zijn stem luisteren, dienen in de kerk, blogs schrijven. Lekker aan de slag en samen bouwen aan het Koninkrijk van God. Prima! God is Koning en ik ben zijn dienaar. Jezus is Heer en ik ben zijn volgeling. Mooie taak.

Tot ik Jezus andere taal hoor gebruiken. [Lees verder]

Deze week is mijn blog te vinden op de site van LEF. Klik door om de rest te lezen.


door 4 reacties

3 redenen waarom ik geloof dat God je aanvaardt zoals je bent

“I love you just the way you are.” Toen Colin Firth dit met zijn reebruine ogen tegen Renée Zellweger (aka Bridget Jones) zei, begon het zelfs bij mij een beetje te zwijmelen. Bridget kon het dan ook niet geloven. Ze wachtte op de komma en de ‘maar’ of de ‘behalve’ die er niet kwam. Later maakte mister Darcy het nog bonter. Hij zei dat hij vooral hield van haar ‘wobbly bits’; die delen van haar lichaam die Bridget zelf maar moeilijk kon accepteren. (Heerlijk, ik hou van vrouwenfilms!)

En ja, dan is de sprong snel gemaakt. Als zelfs iemand als Mark Darcy in een film iemand aanvaardt zoals ze is, dan is dat iets dat God al helemaal moet kunnen! En dat geloof ik ook: dat God je aanvaardt zoals je bent. We zingen het in liederen: ‘Kom zoals je bent’. Maar omdat ik mijn theologie en Godsbeeld op ietsjes meer dan Bridget Jones-films wil baseren (en hoop dat jij dat ook doet), hier drie redenen waarom God je aanvaardt zoals je bent. Lees verder →


door 1 Comment

Marie Kondo en de God van het opruimen

Ik heb laatst de twee boeken van Marie Kondo gelezen, wereldwijd geroemd als opruimgoeroe. Kondo kijkt je lief lachend aan vanaf de achterkant van het boek en vertelt hoe je je huis moet opruimen. Ze vertelt je precies welke stappen je moet volgen om je spullen uit te zoeken, weg te gooien en uiteindelijk op te bergen. Haar belangrijkste criterium: Word ik hier blij van?

Mijn vrouw had het boek meegenomen, maar ik moet bekennen dat ik er ook zin van kreeg om op te ruimen. Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Waarom je Gods genade niet groter maakt door de mens naar beneden te halen

In mijn hoofd voel ik me vaak klein. Anderen schrijven beter dan ik. Anderen durven meer. Anderen zetten stappen waar ik nog probeer te kruipen. Anderen zijn beter, mooier, groter, verder, nederiger dan ik. Iets in mijn hoofd zegt dan: Dit klopt niet, zo moet je niet denken. En daar heeft mijn hoofd gelijk in.

Maar om dat probleem op te lossen, neemt mijn hoofd soms een verkeerde afslag. Het denkt: Maar die ander is eigenlijk helemaal niet zo groot, mooi, goed. Kijk maar, hij doet dit-en-dit en zus-en-zo, dat slaat helemaal nergens op.

Het is een verkeerde afslag omdat het niets oplevert. Lees verder →


door Een reactie plaatsen

Een cultuur van schaamte in de kerk is verwoestend

Ik ben zestien en ik kniel op de vloer van mijn kamer. Ik heb gezondigd en schaam me kapot. Ik kan niet meer bidden, durf niet naar God toe en hoop dat het pijnlijke van mijn houding Hem enigszins tevredenstelt. Ik wil laten zien dat ik echt, echt wel veel spijt heb. Als ik het gevoel heb dat ik genoeg boetedoening gedaan heb, komt mijn relatie met God langzaamaan weer op peil.

Schaamte. Mijn schaamte hield me weg bij God. Daarmee is het een voorbeeld van hoe dodelijk schaamte is voor relaties. Relaties met mensen, maar ook met God. Brené Brown schrijft over het verschil tussen schaamte en schuldgevoel. Lees verder →